მიმიდნარე ამბების გამო ჟურნალისტებსაც და პოლიტიკოსებსაც ხშირად ყურადღების მიღმა გვრჩება ჩვენი ოკუპირებული რეგიონები. არადა ნებისმიერი ქმედება თუ გადაწყვეტიულება პირადაპირ ან ირიბად მაინც დაკავშირებული უნდა იყოს ჩვენი ტერიტორიული მთლიანობის მოგვარებასათან. ყოველდღიური მცდელობის გარეშე ეს პრობლემა არათუ არ მოგვარდება თავისით, პირიქით, დროთა განმავლობაში სულ უფრო დიდ პრობლემად იქცევა.
არადა პროცესები ორივე ოკუპირებულ რეგიონში ბოლო დროს ძალზედ საინტერესოდ ვითარდება. პუტინის მიერ გამოცხადებული მობილიზაცია საქართველოს ოკუპირებულ რეგიონებში მცხოვრებ იმ სეპარატისტებსაც შეეხო, ვისაც წლების განმავლობაში კრემლმა რუსული პასპორტები დაურიგა. ამას უკმაყოფილება მოჰყვა. კრემლი ადგილობრივი მსოახლეობის უსაფრთხოების გარანტორი კი არა მთავარი საფრთხის შემქნელი აღმოჩნდა. ამ პროცესიდან თავიდან ასაცილებლად ცხივნალსა თუ სოხუმში სულ უფრო მეტად ისმის საომარი რიტორიკა, მოტივით რა დროს უკრაინააო. ეს კი ჩვენი უსაფრთხოებისთვის შესაძლოა დამატებითი საფრთხე აღმოჩნედეს.
