"სამი საშინელი და ყოვლად მიუღებელი გრძნობა არსებობს ჩემთვის: შიში, გაქცევა და მონობა. მიუხედავად იმისა, რომ მონობა არასდროს გამომიცდია, სხვა ადამიანებზე დაკვირვებით მივხვდი, რომ თუ მონობას თავისუფლებით არ ებრძვი, ხვალ უფრო დიდი მონა გახდები. ხვალ უფრო დიდ დავალებას მოგცემენ, რომელიც ყველანაირი ადამიანური მორალისგან არის დაცლილი.
ადამიანები, რომლებიც ამ ქვეყნიდან პრობლემებს გაურბიან, ცდებიან. არსად დაგხვდებათ უპრობლემო გზები. ეს ჩემს თავზეც მაქვს გამოცდილი და მინდა გითხრათ რომ როდესაც აქ დავრბუნდი, საყვარელი ადამიანების დანახვისას, ნაცნობ მიწაზე ფეხის დადგმის შემდეგ სუნთქვა შემეკრა, ყოველგვარი გაზვიადების გარეშე. ამიტომ პრობლემებს არ უნდა გაექცე. ისინი უნდა მოაგვარო. წინააღმდეგ შემთხვევაში სადღაც დაიღლები და გაქცევასაც ვეღარ შეძლებ.
და შიში. შიში არის ყველაზე დამთრგუნველი გრძნობა, რომლითაც ნებისმიერ ადამიანს შეუძლია გმართოს. ეს ყველაზე მანიპულაციური გრძნობაა.
ამიტომ არ მეშინია, ვიბრძვი! არავის მონა ვარ, თავისუფლებას ვირჩევ! და პრობლემებს არ გავურბივარ, ვცდილობ მათ მოგვარებას! თუ გინდა კმაყოფილი იყო, შენც ასე მოიქეცი. სხვა შემთხვევაში შენი ცხოვრება იქნება სტაბილური, როგორც ყველას. შესაბამისად უინტერესოც. ისწავლი, გაერთობი, ოჯახს შექმნი, ბავშვებს გაზრდი... და მერე რა?! როცა განვლილ ცხოვრებას გადახედავ, გექნება ისეთი რამ გაკეთებული რაც ძალიან ცოტას, ან საერთოდაც არავის გაუკეთებია? დაუსვი შენს თავს კითხვები და პასუხები ქმედებებში ეძებე.
P.S. ფონდების დაყადაღებას რაც შეეხება, როგორ უნდა იყო ამდენად ბოროტი ადამიანი, რომ ეგ გააკეთო?! პირადად მე არ მაქვს პრობლემა, თუ ვეღარ დამეხმარებიან, მაგრამ იმ ბავშვებს რას ერჩოდით?! ამხელა უსამართლობას თუ ვუძლებ აქ უხარისხობასაც გავუძლებ, მაგრამ თქვენ როგორ უძლებთ, ახლა ვიღაცად რომ მკურნალობა სჭირდება და ყველაზე დიდი იმედი გამქრალი აქვს?!
დიდი მადლობა ნანუკა ჟორჟოლიანის ფონდს. ადრე თუ გვიან, ყველა თეთრს უკან დავუბრუნებ და უფრო მეტსაც!!!"
- წერს ციხიდან გამოგზავნილ წერილში რეჟიმის ტყვე, ონისე ცხადაძე.
